De Texelse grap van Lonely Planet 

Tja. Als je bij een Franse benzinepomp twee uur in de rij moet staan omdat de vakbond boos is, dan gaan we mooi ergens anders heen. De favoriete reis-site geopend, van Lonely Planet. En wauw! Op voor ons slechts 100 kilometer rijden ligt een van de tien mooiste gebieden van Europa. Texel.

Natuurlijk. Giethoorn staat op de wereldeditie van Monopoly. Dat is net zo gek als Texel tussen Venetië en Tenerife in de gids van Lonely Planet. Het moet een geintje op vrijdagmiddag zijn geweest. Na een week hard werken slaat de meligheid toe. Jongens, we hebben negen bijzondere bestemmingen, nog ééntje. Dan gooit de stagiair een dartpijl naar de muur met de kaart van Europa. Huh? Hoe heet dat eiland? En in welk land is dat dan? Denemarken! Nee joh, it is The Netherlands.  

Lachen, lachen, lachen. De Wikipedia er bij. Texel is the largest of the Dutch Wadden Sea Islands. Geliefd bij Nederlandse en Duitse bezoekers maar verder betrekkelijk onbekend. Met een bos en onbedorven duinpannen. Okee! Kan ons het schelen! Doen we! Eens kijken of we er net zo veel Chinezen heen kunnen krijgen als naar Geethorn, of hoe heette dat dorp ook alweer, nadat Monopoly ons vroeg of we nog een mal plaatsje wisten. Jij dan een biertje? 

De VVV-directeur op Texel straalde van geluk, nadat de lijst was geopenbaard. Okee, een negende plaats, maar mooi wel boven Noord-Dalmatië, in Kroatie. En hij trok een zo serieus mogelijk gezicht, op televisie. Dat het eigenlijk heel begrijpelijk was, zijn eiland in één adem met de Griekse Peloponnesos, het Italiaanse Venetië, de Franse Dordogne en het Spaanse Extremadura. Hij had het altijd wel geweten, wilde hij nog net niet hardop zeggen.       

Liever kiezen we voor het historische Lviv 

Gelukkig weten wij beter. En kiezen we liever voor de historische Oekraïense stad Lviv, waar we toevallig een prachtig boek van op de salontafel hebben liggen met foto's van de Oentsjerker fotograaf Dolph Kessler. Of het fascinerende Engelse Warwickshire. Of desnoods het Deense Aarhus, goed voor verdikkeme een tweede plaats in de ranglijst, hoewel het ons supersaai lijkt. Maar de stad is volgend jaar wel Europese culturele hoofdstad – we kunnen eens kijken welke pijlers onder het hoofdprogramma daar inmiddels zijn weggeslagen. 

In geen geval wordt het Texel. Lonely Planet kwijlt bij de 'gloriously deserted white-sand beaches'. Per ongeluk begrijp ik dat de witte zandstranden glorieus zijn verlaten, en zie badgasten juichend wegrennen, zo suf zijn die simpele zandstrookjes. Maar de schrijver bedoelt waarschijnlijk dat er fameuze stranden zijn. Google Earth leert vlotjes dat de stranden op de echte Waddeneilanden aanmerkelijk attractiever zijn, en minstens zo gloriously deserted. 

Ook de andere aanbevelingen kunnen in de versnipperaar. De 'spectaculaire' catamaran-race om het eiland: het skûtsjesilen is spannender. Rondvaarten, paardrijden en parachutespringen – nee, dat kan inderdaad eigenlijk nergens elders in Europa. En vergeet vooral niet de 'superb local products' zoals wijn uit de Texeler wijngaard, bier uit de Texeler brouwerij en zuiveltjes uit de talloze Texeler zuivelbedrijven. Het is ongelooflijk. Je zoekt je er altijd weer een ongeluk naar, overal in Europa: wijn, bier en schapenkaas. Rijden!      

Ik kan ze wijzen op de echte Waddeneilanden 

Ik kan natuurlijk ook een mailtje aan die grapjassen bij Lonely Planet sturen. En ze wijzen op de echte Waddeneilanden Vlieland, Terschelling, Ameland en Schiermonnikoog. Veel intiemer, met tussen de 36 vierkante kilometer (Vlieland) en 86 vierkante kilometer (Terschelling), tegen die 160 van Texel. En met dus lang geen 84 inwoners per vierkante kilometer, zoals op Texel. Met die tien dorpen en 23 buurtschappen, waar zelfs Terschelling gelukkig niet in de buurt komt, met twaalf dorpen en zes buurtschappen. Laat staan die heerlijke solistische dorpjes op Vlieland en Schiermonnikoog. 

Ga midden op Texel staan, en je waant je in Littenseradiel. Groene weiden, gewone boerderijen. Het is gewoon te groot, voor een eiland. Groter dan de helft van alle Friese gemeenten. En centraal ligt een vliegveld, dat zich met twee grasbanen tot Texel International Airport bluft. Lekker hoor, met 27.000 rumoerige vliegbewegingen per jaar. Nee, dan het stille speelgoedveldje op Ameland, dat dus ook gewoon Vliegveld Ameland heet. Met nog geen vijfde van het aantal Texelse starts en landingen. 

Het belangrijkste is Lonely Planet ontgaan. Texel is helemaal geen eiland. Het is gewoon een stuk vasteland van Noord-Holland. Okee, in 1170 door de Allerheiligenvloed losgescheurd van Den Helder. Maar dat had met een eenvoudige dam of brug over die drie kilometer Marsdiep verholpen kunnen worden. In plaats daarvan kozen de nep-eilanders voor een profijtelijke veerdienst van 20 minuten oversteek, te weinig voor zelfs een rustig bakje koffie na het stilstaan in de Den Helderse file, laat staan voor het echte eilandgevoel. Bij Lonely Planet zullen ze na mijn mailtje hartelijk lachen. En lallend nog een vrijdags biertje pakken. 

Laatst gewijzigd op 27-05-2016 om 15:10 uur