De waanzin van tientallen miljoenen in de jackpot

Verdorie. Win je eens een prijsje in de loterij, moet je €900.000 kansspelbelasting betalen. Daar had je toch iets geinigs mee kunnen doen. Aan de andere kant: je houdt nog dik €81 miljoen over. Vooruit dan maar.

Al jaren ergeren nuchtere types, althans mijn overbuurman en mij, zich aan de lachwekkend hoge prijzen bij legale kansspelen. Tientallen miljoenen, doorgaans ondergebracht in een zogeheten jackpot, liggen klaar voor de gelukkige die als enige alle getalletjes en bijbehorende letters op zijn  lot herkent. Bij de Staatsloterij mag je de hele jackpot – net als alle andere prijzen – rechtstreeks in je portemonneetje kieperen. Bij andere loterijen pikt de overheid 29 procent belasting in.

Maar zelfs als er krap een derde van het gewonnen bedrag in de staatskas verdwijnt, blijven de hoofdprijzen van €20 miljoen en meer enorm. Het vervelende is dat slechts één deelnemer tegen het plafond stuitert, met zijn prijswinnende uitslag. Beperk de prijzen tot een miljoen, vinden mijn overbuurman en ik. Belastingvrij, dus beperk ze bij belastingplichtige loterijen tot €1.408.451, en je houdt netjes je mijloentje over. Bovendien maak je, bij het genoemde voorbeeld, twintig mensen blij, in plaats van eentje.

Slechtst denkbare besteding

Meespelen in de loterijen is sowieso de slechts denkbare besteding van je geld. Leggen statistici al eeuwenlang uit, onder verwijzing naar de tragisch geringe winstkansen. Ja, eh, zeker, tuurlijk, maarre, er worden toch elke keer duizenden prijzen uitgekeerd, waaronder heel hoge, en die winnaars zijn daar toch heel blij mee, denkt de gemiddelde deelnemer. En hier heeft de gemiddelde deelnemer absoluuut gelijk in. De emotie, de hoop, dat minuscule kansje op groot geld valt niet weg te strepen tegen de nuchtere benadering.

Ooit, als twintiger, kocht ik een eerste staatslot bij mijn Leeuwarder sigarenboer. Vooral omdat er aan het eind van mijn bescheiden loon nog zo veel maand over was. Een tonnetje of wat zou dit probleem in elk geval voor een poosje verhelpen. En verdraaid, op mijn tweede staatslot won ik duizend gulden. Feest! Sindsdien heb ik, met dat domme staatslot als enige uitspatting op dit terrein, wel vaker een eigen geldje of een iets hoger bedrag gewonnen. Maar ik heb bovenal de Staatsloterij heel veel winst bezorgd. 

Joepie-de-poepie-trekking

Vandaag is er weer de joepie-de-poepie-trekking van de Eurojackpot. Dit is een loterij in heel Europa, via internet en winkelpunten, die in Nederland wordt georganiseerd door de Nationale Sporttotalisator. Met deze keer een jackpot van recordomvang: €90 miljoen. Okee, daar gaat negen ton aan belasting af. Maar de winnaar houdt een absurd bedrag over. Omdat elk uitgekeerd bedrag boven het miljoen, althans volgens mijn overbuurman en mij, absurd is en allen maar overbodige flauwekul tot gevolg heeft.

Met één miljoen vallen heel aardige, nuttige, zinvolle en onzinvolle zaken te doen, te beginnen met de aflossing van de hypotheek en andere zorgvuldig of panisch opgebouwde schulden. Voor de Eurojackpot is de winstkans vandaag 1 op 95.344.200. Dit is een waanzinnig kleine kans. Toch doet iedereen mee in de hoop die ene te zijn. Zou de prijs worden opgedeeld in negentig losse miljoenen, dan blijft de winkans belachelijk gering. Maar zijn er toch 89 extra mensen blij. En heus, dat gunnen overbuurman en ik iedereen dan weer van harte.

Laatst gewijzigd op 07-10-2016 om 18:26 uur