Mama, waarom zwabbert het CDA zo hypocriet?

Opnieuw steeg het aantal zzp'ers met een bijstandsuitkering. Met dank aan de Wet Werk en Zekerheid. Die sinds 2015 vooral heeft geleid tot minder werk en meer onzekerheid. 

Voor zelfstandige ondernemers zonder personeel bestaat er een speciale regeling, wanneer het water hen aan de lippen staat. Voor een werkloosheidsuitkering met aansluitende bijstand, het vangnet voor werknemers, komen zij niet in aanmerking. Maar gemeenten kunnen zzp'ers bijstaan die onder het bestaansminimum zakken. Met een uitkering of extra krediet. En dit is hard nodig. Lang niet elke solo-zelfstandige profiteert van de aantrekkende economie.

Door het ijs zakken nu veel harde werkers, die na een ontslagronde bij hun werkgever een eigen bedrijfje van de grond tilden. Soms vol optimisme, vaker tegen heug en meug. Het sombere alternatief was immers een bestaan als flexwerker, uitzendkracht, payroller of hoe de ploeteraars in tijdelijke contracten ook maar genoemd worden. Nu staat dat leuke eenmans- of eenvrouwsbedrijfje aan de rand van het faillissement. En hebben veel flexwerkers het minstens zo moeilijk.

Mama doet of ze het ook niet weet

Mama, waarom mag jij eigenlijk niet langer dan twee jaar werken? Een aanvallig meiske vraagt dit haar moeder aan de keukentafel. Ma doet of ze het antwoord ook niet weet – ze trekt schouders en wenkbrauwen op, en zwijgt. Het tafereeltje is te zien in een tv-spotje van het CDA, nu de campagne is begonnen voor de Kamerverkiezingen van 15 maart.

Mama is dus flexwerker. En moet, na een aantal tijdelijke contracten, in vaste dienst worden genomen. Maar daar hebben veel werkgevers geen trek in. Voor jou de volgende. Aanbod genoeg. En dat we een stuk ervaring, een brok bedrijfsgeheugen en een hap opgebouwde relaties onder het vloerkleed schuiven, het zij zo. Want werknemers in vaste dienst? Dank je beleefd. En als ze ziek worden moet je ze verdorie ook nog doorbetalen. Een andere fabricagefout in die ellendige Wet Werk en Zekerheid.

Minder, minder, minder vaste krachten

Dat het in zo veel mogelijk bedrijven de kant zou opgaan van een zo klein mogelijke vaste kern en een zo groot mogelijke flexibele schil hier omheen, was voor nuchtere toeschouwers geen verrassing. Zelf mocht ik van heel dichtbij, nog ruim voor de economische crisis, de werkgevers al jarenlang horen pleiten voor minder, minder, minder vaste krachten. In de onderhandelingsdelegatie voor een cao in onze beroepsgroep zagen we het zwerk drijven – loodzwaar en diep donkergrijs.

En welke partij stemde, in Tweede en Eerste Kamer, in 2014 ook enthousiast voor die ondernemersvriendelijke wet? Natuurlijk, het CDA. Dus moet mama in dat spotje gewoon antwoorden: ,,Ik mag maar twee jaar werken, omdat ook het CDA dit een fijne oplossing voor de werkgevers vond.'' Maar een warme voice-over neemt de afslag: ,,Als we het onze kinderen niet meer uit kunnen leggen, is het tijd voor verandering. CDA.'' Niet kunnen uitleggen? Niet willen uitleggen.

Laat dat bekoorlijke kind nou nét te klein zijn om door te vragen. Mama, waarom zwabbert het CDA zo hypocriet?

Laatst gewijzigd op 13-01-2017 om 19:34 uur