Het nadeel van geluk: het went

In de pizzeria werd flink gemopperd. Schandalig was het dat na de opening van het nieuwe winkelcentrum het parkeerterrein er nog bij ligt alsof het was gebombardeerd. En ja, dat zonnetje was niet onaardig, maar die verrekt koude wind hielp weer eens alles om zeep. Hier zaten de gelukkigste mensen van Nederland, en vrijwel de gelukkigsten ter wereld. Klaagklaag, gromgrom, zuchtzucht.

Het rapport werd opgesteld door het Sustainable Development Solutions Network, een initiatief van de Verenigde Naties. De bedoeling is om regeringen wereldwijd te stimuleren om bovenal naar het belang van hun burgers te kijken. Dus moet er vooral aandacht zijn voor de gelijke verdeling van welvaart, sociale verbondenheid, vertrouwen in de samenleving en de overheid, kwaliteit van de zorg en vrijheid.

In het jaarlijkse overzicht steeg Nederland recent naar een zesde plaats op de lijst van gelukkige landen. We laten Noorwegen, Denemarken, IJsland, Zwitserland en Finland nog voor ons. Maar in Canada, Nieuw-Zeeland, Australië en Zweden zijn ze alweer wat minder gelukkig, om de top-tien maar even te noemen. De ongelukkigste mensen wonen allen in Afrikaanse landen, met onderaan Zuid-Sudan, Liberia, Guinee, Togo, Rwanda, Tanzania, Burundi en de Centraal-Afrikaanse Republiek.

Gejeremieer in de Burundese pizzeria

Dat is, dacht ik wachtend op mijn bestelde pizza's, al een reden om hier niet al te hard te mopperen. Wat een gejeremieer zou er op hetzelfde moment dan wel niet klinken in de pizzeria te Bujumbura, de Burundese hoofdstad, om maar een ongelukkige buitenplaats te noemen. En niet over het lokale parkeerterrein of een fris windje,  maar over etnisch geweld tussen Hutu's en Tutsi's, vluchtelingen, corruptie en criminaliteit. Ik hield m'n mond maar tegen de zeurkonten in de afhaalruimte.

Want het is nog erger. Het CBS maakte onlangs bekend dat binnen Nederland de Friezen de gelukkigste mensen zijn. Liefst 91 procent noemt zich zo, tegen zo'n 85 procent in de ongelukkigste provincie Zuid-Holland. Voor dat laagste percentage zouden ze in Burundi ook nog een moord plegen. Maar niets en dan ook helemaal niets hebben we in ons noordelijke eigenzinnige gewest te klagen, is ook nu weer officieel vastgesteld. En al helemaal niet met zichtbaar overgewicht dankzij dat biertje in de hand op een barkruk in een vrijdagse pizzeria, met de glimmende Opels Astra op dat vermaledijde parkeerterreintje.

Welbeschouwd dan toch knap gelukkig

Dat er toch zo wordt geklaagd en gemopperd is een logisch nadeel van ons geluk. Wie hier is opgegroeid en woont, is volkomen gewend aan een aanvaardbare verdeling van welvaart, sociale gebondenheid, vrijheid en goede zorg. En dus heeft hij een groot vertrouwen in de samenleving en overheid – gemiddeld gesproken, natuurlijk. Het enige waar hij zich nog druk over kan maken, zijn wat scheve stenen in een parkeerterrein en het weer. Alleen als de enquêteur er naar vraagt, geeft hij ruiterlijk toe dat hij knap gelukkig is, welbeschouwd.

Weer thuis aan de maaltijd mopperde ik eerst over die mopperaars. En daarna vond ik €14,50 toch verdorie best wel een hoop geld voor een pizza. Pas toen de partner onderzoekend een oog dichtkneep, bedacht ik dat ze in Bujumbara nu het liefst zouden zitten zeiken over een parkeerterrein en het frisse windje. En dat Nederlandse zeurpieten, de Friese bovenaan, vooral af en toe lijden aan hun gebrek aan echt ongeluk. Vooruit dan maar. Beter zo dan andersom.

Laatst gewijzigd op 24-03-2017 om 22:55 uur