Rijdende Notaris uit Kollum assisteert Rijdende Rechter 

Dagelijks is hij notaris in Kollum. Af en toe is Paul Kluitenberg de Rijdende Notaris op televisie. De vuurdoop was beangstigend, nu is hij vooral benieuwd naar de verhalen achter de mensen.

Eigenlijk droomde notaris Paul Kluitenberg (1970) er van om journalist te worden. Hij maakte met vrienden Streetlab-achtige filmpjes voor You Tube en interviewde sportjournalist Mart Smeets voor het studentenblad. Onlangs trof hij de ‘oude meester’ opnieuw, na afloop van diens optreden in Een Saluut-Mart Smeets bij DWDD in de Apollohal in Amsterdam. Nu werkt hij mee aan het televisieprogramma De Rijdende Rechter als de Rijdende Notaris.  

Zijn roots liggen in Fryslân. De eerste vier jaar van zijn leven woonde Kluitenberg in Buitenpost, daarna verhuisde het gezin naar Roden. Nu woont hij in Eelderwolde maar werkt als notaris op het kantoor Beugelink - Kluitenberg in Kollum. Een paar jaar geleden startte hij, naar het voorbeeld van de Rijdende Rechter, de Rijdende Notaris. ,,Ik zag dat er behoefte was aan dienstverlening buiten de normale kantooruren om. Het idee was niet nieuw maar ik heb een website laten maken en ook een mail gestuurd naar het programma De Rijdende Rechter. Die zochten op dat moment toevallig een notaris, ik mocht een dagje meelopen, deed een screentest en nu word ik zo nu en dan gevraagd op notarieel gebied een bijdrage te leveren.’’ 

Vertrouwensrelatie 

Hij merkt, als Rijdende Notaris, dat mensen thuis eerder uit hun comfort-zone komen. Daarnaast past het concept helemaal in deze tijd. Dienstverlening aan huis. Kluitenberg doet dat in samenwerking met andere notariskantoren. Of het nu huwelijkse voorwaarden zijn of het opmaken van een testament, het kan gewoon allemaal aan huis. Bij een huisoverdracht neemt Kluitenberg meestal een statafel mee. ,,Dan tekenen we de akte in een leeg huis, drinken er een glas champagne en kunnen de nieuwe eigenaren meteen aan de slag als het officiële gedeelte achter de rug is.’’ 

De journalistiek blijft op de achtergrond aanwezig. Hij schrijft met enige regelmaat voor het Notariaat Magazine. In zijn studententijd maakte hij deel uit van de sportredactie van de studentenkrant. ,,Ik zag de journalistiek als de sleutel om informatie in te winnen, mijn kennis te verrijken, op zoek te gaan naar de verhalen achter de mensen.’’ Die interesse komt hem als notaris goed van pas. ,,Als notaris heb je een vertrouwensrelatie met je cliënten, ik wil ze leren kennen en begrijpen.’’ 

Selectie Barcelona 

Videofilmpjes maken met zijn vrienden was zijn grote passie. Sinds zijn camera er de brui aan gaf, is dat afgelopen. Het ontbreekt hem ook aan tijd. Liftend langs de Elfstedenroute en dan de automobilisten interviewen of in een Oostduits trainingspak en met een pruik op meetrainen met de selectie van Barcelona en dat filmen.  

,,In Boedapest ben ik een keer in de kleedkamer van de Zwitserse selectie terecht gekomen. De Zwitsers speelden tegen Hongarije. Na afloop interviewde ik de scheidsrechter en liep met hem langs een heel cordon agenten. What was your opinion of the game? vroeg ik hem en duwde hem een microfoon onder de neus. We werden gewoon doorgelaten en ik kon zo in de kleedkamer van de Zwitsers komen. Na een minuut stond ik trouwens ook al weer buiten.’’ 

George Bush sr. 

Het meest memorabele moment had hij zo’n twaalf jaar tijdens een vakantie op een resort in Griekenland. Hij was aan het hardlopen, een andere hobby van Kluitenberg, en kreeg ineens de oude Bush in het vizier die ook aan het joggen was. Kluitenberg trok een sprintje en raakte met hem in gesprek. ,,Hij vroeg: where are you from? Hij was omringd door beveiligers maar ik kon het gewoon filmen.’’ 

Kluitenberg koos uiteindelijk niet voor de journalistiek omdat hij in het notariaat meer toekomst zag. Toch bleef de wereld van de media trekken. Vandaar dat de deelname aan De Rijdende Rechter hem past als een jas. Was het eerst Frank Visser waar Kluitenberg mee moest samenwerken, nu is daar John Reid. ,,De bedenker van de strip Fokke en Sukke, waar ik een groot liefhebber van ben. Op mijn oude kantoor vervingen we de teksten in de ballonnetjes vaak door teksten die op ons kantoor van toepassing waren. Altijd raak.’’  

Vuurdoop 

De casus van de eerste aflevering van de Rijdende Rechter waar hij aan meedeed, was zo heftig dat er nauwelijks iets van is uitgezonden. ,,Mensen denken vaak dat het doorgestoken kaart is, maar dat is echt niet het geval.'' De eerste keer dat hij meedeed, ging de reis naar Sliedrecht waar zes mensen ruzie hadden om een stukje grond. Alle deelnemers hadden van te voren een brief gekregen.  

,,Dat was mijn vuurdoop'', concludeert Kluitenberg. De vrouw waar het om ging kwam net aangelopen. Ze had boodschappen gedaan en presentatrice Jetske van den Elsen liep op haar af, maar van medewerking zou geen sprake zijn. ,,In no time stond er een groepje mensen op het plein die zich er mee gingen bemoeien en om me heen gingen staan. Ze gedroegen zich agressief en het was behoorlijk intimiderend allemaal. We konden de zaak uiteindelijk sussen en de vrouw vluchtte naar binnen. Omdat er zo enorm door elkaar heen werd geschreeuwd en gescholden, kon er nauwelijks iets worden gebruikt voor de uitzending.’’ 

De meeste keren gaat het wel goed. Zoals in Rotterdam waar de ene partij de andere betichtte van diefstal. ,,De grond is overgedragen, de andere partij heeft zijn geld gekregen en de twee kemphanen gaan nu goed met elkaar om. De buurman kan weer met zijn auto over het pad. Eind goed al goed.’’ 

Kijkcijfers

De kijkcijfers van de Rijdende Rechter zijn, ondanks de vervanging van Frank Visser door John Reid, goed. Een prestatie van formaat. Visser was uitgegroeid tot een icoon, maar Reid heeft inmiddels zijn eigen toon gevonden. ,,Zijn Engelse uitstraling is daar debet aan. Die wordt nog eens geaccentueerd door de Landrover, waar hij in rijdt. En wat niet onbelangrijk is: hij blijft zichzelf.’’ 

Er staat weer een nieuw serie op stapel. Of Kluitenberg opnieuw moet opdraven, weet hij niet. ,,Dat hangt van de onderwerpen af en of er notariële zaken mee annex zijn. Soms word ik ook gevraagd van te voren de posities van de diverse partijen toe te lichten. Of ik neem contact op met het kadaster, lever ik stukken aan zodat Reid niet gekleurd geïnformeerd wordt. Voor mij is het meewerken aan het programma een uitlaatklep en zo blijf ik toch nog betrokken bij de wereld van de media. Want die kan ik blijkbaar toch niet helemaal loslaten.’’  

Laatst gewijzigd op 09-07-2016 om 15:07 uur