Leeuwarden, kluswoning met tuin op het noorden

Laten we even doen of Leeuwarden een huis is. Wat zou de makelaar zeggen? Een liefhebberswoning? Een kluswoning? Best wel sfeervol? Met zulke eufemistische termen bedoelt-ie: ga d'r maar aan staan. En volgend jaar is het al 2018. Achterstallig onderhoud poets je niet zo maar weg.

Over ruim een half jaar kijken alle Europeanen naar Leeuwarden. En komen velen zelfs deze kant op. Tenminste dat hopen we. De armste hoofdstad van een van de armste provincies van Nederland is dan 'culturele hoofdstad van Europa'. Daar waar het gemiddelde inkomen, de huizenprijzen en het aantal betere banen lager zijn dan elders in ons land. Wat zijn de drijfveren geweest van het dertienkoppig comité onder voorzitterschap van Manfred Gaulhofer om juist hier de titel te bezorgen? 

Waren de juryleden onder de indruk of lieten ze hun hart spreken? In Eindhoven en Maastricht hadden ze er geen antwoord op. Toen Leeuwarden in september 2013 werd uitverkozen, misschien omdat het woord 'verbinding' uit het bidbook, hier verkocht als 'mienskip', zo lekker bij de wanhopige tijdgeest past, konden de twee tegenstrevers alleen maar hoofdschuddend toekijken. Waarna het Europees comité ook nog verklaarde dat ze unaniem voor deze uitkomst was geweest.

Arme buurt

De in de periferie gelegen eengezinswoning Leeuwarden, knap achterstallig, arme buurt, in potentie best fraai, maar niet bepaald voorzien van moderne gemakken, kreeg van 'Europa' een prachtig bord in de tuin. Dat hadden Maastricht en Eindhoven, een van top tot teen gerestaureerde patriciërswoning en een technisch uiterst vernuftige bungalow, nooit verwacht. Over mede-uitverkorene Valetta, de kleine hoofdstad van Malta, hadden ze niet echt een mening. Die is van hieruit gezien een aanbieding van een makelaar die ze niet kennen. Zulke huizen kun je niet vergelijken. 

Een devaluatie van deze prachtige wedstrijd, zeiden ze met een kwaaie kop in Maastricht, toen onverwachts Leeuwarden uit de hoge hoed kwam. Niet dat ze hier ooit een bezichtiging hadden gedaan, maar welk huis kon er nou mooier zijn dan die piekfijne, haast wat truttige patriciërswoning in het Zuiden? En hoe reageerden die anderen, de eigenaren van de bungalow vol technologische slimmigheidjes en natuurlijk ook nog hartstikke duurzaam? Die zeiden weinig. Zo zijn nerds.

Lege kamers

Maar wat doe je nou als Friese eigenaar van zo'n toch best achterstallig huis, met de laatste tijd wel erg veel leegstaande, onverwarmde kamers? Je vraagt de makelaar om op Funda wat verhullende termen te gebruiken. Dat kost de jongens in dat vak weinig moeite, ze doen feitelijk nooit anders. 

'Dichtbij uitvalswegen' doet het altijd goed. In Friesland loopt de snelweg Afsluitdijk-Groningen door het zuiden van de provincie, dat hebben de Friese Staten keer op keer zo gewild en in Groningen klagen ze er natuurlijk ook niet over dat de doorgaande route ver van Leeuwarden loopt. Maar 'dichtbij uitvalswegen' moet in 2018 kunnen, alles is relatief.

'Grote tuin op het noorden' is ook een goeie. 'Blijvend vrij uitzicht', ja. Past allebei wel bij makelaarstaal voor moeilijk te slijten bedrijventerreinen: 'Onze stad geeft u alle ruimte voor uw onderneming'.

'Uitstekend geïsoleerd' is zeker een punt. Wie hier woont, merkt helemaal niets van de anderen, maar over het tochtportaal beginnen we liever niet. Het tocht hier ondanks de isolatie meer dan menigeen wenst. Dat is geen goed verkoopargument.

'Royaal' is een bruikbare omschrijving. In een ver verleden hebben hier gekroonde hoofden gewoond. Niet iedereen weet meer precies wie, maar onwaar is het niet.

'Hoge plafonds' kunnen we zeker gebruiken. De luchten in Friesland zijn heel hoog. Veel mensen die hier komen, roepen het vol verbazing: 'wát een ruimte'.

Authentieke elementen

'Authentieke elementen' zijn als term onvermijdelijk. Friesland bestaat vrijwel geheel uit authentieke elementen. Als je als potentiële belangstellende zou menen hieruit te mogen afleiden dat de boel nodig gerenoveerd moet worden, heb je het mis. We houden alles graag zoals het is. De boel wat verven, oké, een nieuwe parasol, ook prima, maar verder vooral niet te veel gedoe.

Hierbij passend zijn: 'unieke architectuur' en 'karakteristiek'. Friesland is anders en wij leggen dat zelf graag uit als een voordeel. Tijdens de Open Huizendag komt er nog wel eens iemand kijken, maar heb je natuurlijk veel concurrentie. Een 'gewilde buurt' is het hier niet. Dat is dan weer jammer.

'Uitstekend onderhouden' durven we niet te beweren. 'Redelijk onderhouden' misschien wel, al keek de makelaar wat bedenkelijk, toen we dat voorstelden. Dus staat Leeuwarden inmiddels vol hekken en steigers, worden straten opengebroken, nieuwe wegen en stoepen gelegd, van het Stationsplein en omgeving tot de Nieuwestad, de Valeriusstraat en het Europaplein, grote bomen gerooid en vervangen door jonge sprietjes, gevels geschilderd, lantaarns geruild voor nieuwe hippe exemplaren en ga zo maar door. Maar is het eigenlijk wel verstandig om voor een aanzienlijk bedrag je halve huis her in te richten en op te knappen, terwijl je helemaal niet zeker weet of je al die investeringen straks wel terugverdient. En waarom nu pas, na al die jaren van verloedering, zijn de gasten van elders zo veel belangrijker dan de eigen inwoners?

Goede indruk

Nee, heus niet, zeggen we dan. We waren veel van die werkzaamheden toch al van plan. Ja, ja, maar dan wel uitgesmeerd over een heel decennium, misschien twee. Maakt niet uit, als er bezoek komt, wil je graag een goede indruk maken, ook al hebben we het hier over niet meer dan een betaalbare eengezinswoning, zeker geen pico bello patriciërswoning of state-of-the-art bungalow, daar hebben we gewoon de middelen niet voor. 

Hoe dan ook, we hebben zoiets niet meer meegemaakt sinds 1963, toen de destijds nog heel belangrijke veemarkt een nieuw onderkomen kreeg in de toenmalige Frieslandhal - die later FEC en nog weer later WTC Expo ging heten - en die geopend werd met de ambitieuze Frisiana-tentoonstelling, een soort Wereldtentoonstellingsconcept, maar dan alleen voor de wereld die Friesland heet. Wel met de kanttekening dat de Frisiana slechts zes dagen duurde, maar wat een impact! In die kleine week stroomden toch maar mooi een kleine kwart miljoen betalende bezoekers naar de nieuwe gebouwen. Met bussen en treinen werden de nieuwsgierigen aangevoerd. Het gevoel van 'meetellen' in het land, dat heel zwaar woog, kreeg daarmee een flinke oppepper. Nu willen we gemeenschap met Europa op een moment dat velen dat juist niet meer zo zien zitten.

Wie niet zo zeker is of hij zijn huis wel kwijtraakt, heeft nogal eens de neiging wezensvreemde trucs toe te passen. 'Met gratis fiets dan wel auto', bijvoorbeeld. Heeft niks met de woning te maken, maar je hebt figuren die ervoor zwichten. Of iets met grote Franse poppen? Wie weet helpt het. En natuurlijk vragen we alle kinderen uit de buurt om steeds opnieuw quasi onbekommerd langs te huppelen. Dat geeft een indruk van onderlinge verbondenheid en veiligheid, mienskip, zeg maar. Iedereen die meehelpt om op deze manier de woning te 'verkopen', krijgt na afloop een rolletje snoep.

Laatst gewijzigd op 11-04-2017 om 20:47 uur